Op zaterdag 16 juni startten de voorbereidingen voor de finale van die avond in de 013 in Tilburg al vroeg. De backline arriveerde, stagehands begonnen de opbouw op het podium onder het toeziend oog van de stagemanager. Eén voor één arriveerden ook de veertien bands die die avond op het grote podium in The Choice zouden staan. Een hele dag lang volgden de soundchecks elkaar op en bereidden de groepen zich elk op hun manier voor op de grote finale. De ene muzikant liep er al zenuwachtiger bij dan de andere, maar de sfeer zat goed en iedereen had er ongelooflijk veel zin in. Terwijl de eerste mensen de grote zaal binnen sijpelden, begonnen de gasten van Syncardion aan hun set, en speelden alsof ze al vaker op dat grote podium hadden gestaan. Unas zette al vroeg op de avond de mensen aan het headbangen op de tonen van hun brutale death metal. Daarna was het de beurt aan de aanstekelijke RHCP-funk van de jonge honden van Vendetta! Geweldige vibe, en een charismatische stuiterbal als frontman. Het ware echter vooral de drummer en de bassist die het meest aansloegen, want zij sleepten de prijzen voor beste muzikanten in de wacht! Als beloning kregen zij een MUSIC MAN STINGRAY bass en een BLACK PANTHER snare en een setje SABIAN CYMBALEN kado! Unrestrained moest als vierde band het podium op en blies 22 minuten lang een aanstekelijke metalcore de zaal in. Dan was het de beurt aan Split Second, en al produceerden ze minder decibels dan hun voorgangers, hun stevige, maar frisse rock moest zeker niet onderdoen. Met een combinatie van songs uit hun oude repertoire en enkele kraakverse nummers, wisten zij het publiek helemaal in vervoering te brengen. Vervolgens besteeg Phoenix Red het podium, en blies met hun rockende set het stof van de enorme geluidsinstallatie die daverde onder hun swingende sound. Sambiance, de winnaars van de Gentse én de Belgische finale, brachten zoals steeds hun energieke mengeling van ska en funk, met voor mijn part de beste show van heel de avond! Een gigantische negenkoppige band, met kleurige kostuums en een fantastische sound, verdedigden hun land met glorie en stijl! Daarna was het tijd voor de funky rock van Ann O’nymous. Hun enthousiaste fans braken bijna de zaal af, bij het horen van de toffe songs en de aantrekkelijke frontdame die ze op gracieuze wijze bracht. Ondertussen waren de bandleden van Asthenia in de weer met make-up en lange, zwarte gewaden om ons even later volledig uitgedost te trakteren op een set geweldige gothic metal inclusief lange, epische. In feite gaf heel de avond een mooi gevarieerd overzicht van wat de aanstormende muziekwereld in België en Nederland te bieden heeft. Vervolgens was het de beurt van de jongste band van de avond, en misschien zelfs één van de jongste bands van dit seizoen: The 101’s! Zij speelden punkrock met ballen á la Ramones en Motorhead, en het klónk. Met hun enthousiast jeugdige, maar podiumvaste rock-act en hun strakke songs, brachten ze een zeer overtuigende en credibele show. De winnaars van de Amsterdamse finale, NineVolt, zetten een indrukwekkende set van een heel bijzonder hitgevoelige rock, met hooks om U tegen te zeggen, denk Bush meets Foo Fighters. Van die jongens hebben we het laatste nog niet gehoord. De jury was danig onder de indruk van gitarist Remco en stuurde hem naar huis met een CRATE gitaar-amp en de titel van beste gitarist op de Benelux finale. Het betere straightforward rockwerk ging vervolgens nog even door met de zware stonerrock van Shotgun Shiva. Hun mammoet-sound sneed door merg en been en in een mum van tijd hadden ze heel de zaal op hun hand, met hun aanstekelijke QOTSA-sound. Daarna, een fragiel moment. Jupiter zorgde voor het ''rust''punt in de avond, zij kregen met hun mooie pop de hele zaal stil, wat op zich al een opgave was met zoveel fans. De engelenstem van de lead-zangeres werd tijdens de prijsuitreiking dan o