Het zit er weer op voor Gent dit seizoen, en wat een afsluiter! Een fantastisch rockende Centrale, een super enthousiast publiek en negen gemotiveerde finalisten, strijdend om de fel begeerde plaats in de Botanique op 8 juni. De spits werd afgebeten door De Predikanten, een coole hiphop band met een vibe die doet denken aan die van het Hof Van Commerce. Het publiek was al snel opgewarmd! Daarna was het beurt aan de heavy metal act Experienced?!?. Deze jongens hadden een hele show voorzien waarbij de zanger met een dwangbuis het podium opgeleid werd door twee verplegers, waarna hij onmiddellijk een gitaar stuksloeg. De muziek was niet minder indrukwekkend dan hun podium-act, en sloeg erg aan bij het publiek. Twintig minuten is soms gewoon echt te kort … Dat laatste bleek nog maar eens opnieuw bij de band die daarop volgde. Skambiance! De naam zegt het al helemaal. Met maar liefst negen man, een hele hoop blazers, kleurige costumes en de meest vrolijke podium-act die je al gezien hebt, beloofde het een aanstekelijke show te worden. Na afloop stond de zaal dan ook helemaal op stelten, waar de jongens zichtbaar van genoten. Wat een enthousiasme! Wat een show! Daarna was het de beurt aan de Green Bees, een ruige garage-rock band met een stevige groove en goeie rockende songs. Na hun concert kon een deel van de band op het podium blijven staan, aangezien een aantal muzikanten ook speelden bij de volgende band: Tonology. Deze dynamische powerpop rockband zette nogmaals al hun fans in beweging en zorgde voor een wervelende show. De band Lustrous Eve besteeg de scène en sloeg meteen de zaal plat met kanjers van songs met weerhaken om U tegen te zeggen. Deze lieten een immense indruk achter op zowel publiek als jury. Volgende in de rij was My Delicious Friday, voor de verandering geprogrammeerd op zondag, en klaar om zich te laten gelden. Met hun 80’s new wave sound, en een aantrekkelijke frontdame was deze band meer dan geschikt om het publiek te bekoren. Als voorlaatste band kwamen de Sons Uniques aan bod. Deze jongens zijn meer dan druk bezig, met een kersverse single die het heel goed doet op lokale radiozenders. Je hoorde waar hun succes vandaan kwam. Zonder dralen begonnen ze met hun vrolijke ska-reggae, en veroverden meteen ieders hart. Hun sound deed een beetje terugmijmeren aan de hoogdagen van Doe Maar, en dat is iets dat noog steeds ongelofelijk in de smaak lijkt te vallen. Als laatste band van de avond sloten we af in ingetogen stijl, met de zweverige post-rock van de band This Is Where My Little Saturn Sleeps, een naam die, hoewel het meer een volzin is dan een naam, naar mijn bescheiden mening één van de beste bandnamen is die ik al gehoord heb. Deze band maakt naar eigen zeggen de soundtrack voor een film die nog niet gemaakt is, en zo voelt het ook wel een beetje aan als je er naar luistert. Deze muziek brengt je in vervoering, en spreekt zo erg tot de verbeelding dat je er automatisch bij wegdroomt. Na afloop lieten ze de zaal achter in een trance. Dit duurde echter maar tot de jury het podium besteeg om te resultaten van de avond mee te delen. Even de jury voorstellen: Tomas Raeymakers, die reeds vijf jaar voor de muziekredactie van radiostation Urgent FM werkt als samensteller van de database en de muziek die je door de dag hoort op de radio, en tevens werkt als programmeur voor Rockshow Cheezy (www.cheezy.be). Jurylid nummer twee had zich ongelofelijk moeten haasten om op tijd op de optredens te zijn, omdat hij rechtsreeks van een optreden kwam op Nederlands oudste festival Pinkpop. We hebben het hier over Stef Cateeuw, gitarist van de alombekende en populaire band Ozark Henry. Behalve studio- en live muzikant, is deze man ook een geluidstechnicus die al van heel wat markten thuis is. Deze jury was unaniem over hun oordeel: na een kort nek-aan-nek moment met Lustrous Eve, werd de finale ontknoping geg